Nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.
List do Efezjan 4,30
To, co jest „zapieczętowane“ lub „opieczętowane“ jest postanowione, potwierdzone i prawnie zabezpieczone. Testament, który został zapieczętowany, jest prawomocny dla późniejszych roszczeń. Zostaje otwarty i od tego dnia uprawnieni spadkobiercy mogą objąć w posiadanie zapisane im dobra.
Dziecko Boże jest zapieczętowane Duchem Świętym na dzień odkupienia. Apostoł Paweł tęsknił za tym wielkim dniem chwały. Miał „zaczątek Ducha“, ale niecierpliwie wyczekiwał czasu, gdy jego ciało zostanie wybawione i będzie mógł w pełni zostać usynowiony (Rzym. 8,23).
Cała chwała, niebiańska korona i dziedzictwo w domu Ojca to majątek, który został dla nas pozyskany przez Chrystusa, a Duch Święty stanowi pieczęć, którą wierzący został zapieczętowany, aby posiadać całkowitą pewność dostępu do tych dóbr. Duch jest poręczeniem, że wierzący obejmą w posiadanie to chwalebne dziedzictwo. Dlatego są oni w drodze pomiędzy dniem swego zapieczętowania a dniem swego zbawienia, zmierzając do celu w niebiańskiej chwale.
Ale w naszym dzisiejszym wersecie mamy też napomnienie: „nie zasmucajcie Ducha Świętego!“ Nasze postępowanie nie powinno sprzeciwiać się działaniu Ducha Świętego. Tylko wtedy pokój i radość będą nas wypełniać, a strumienie łaski towarzyszyć naszym wszelkim poczynaniom. W ten sposób będziemy przygotowani na wspaniały dzień odkupienia, w którym nasze zbawione ciało, ukształtowane na podobieństwo uwielbionego ciała zmartwychwstałego Chrystusa, będzie zdolne do tego, by w pełni uczestniczyć w niebiańskiej wspaniałości, w wiecznej radości!
Czytanie na dziś: Ez. 34,1-31 · Ps. 135,13-21